Myanmar

Myanmar, wat ben je puur!

Ik hoorde het al maanden om me heen; 'het is een nu of nooit gevalletje, in een paar jaar zal het volledig veranderd zijn'. De grenzen van het vroegere Burma zijn nu precies 3 jaar geleden opengegaan en het land staat in zijn derde versnelling als het gaat om ontwikkeling op gebied van toerisme.

Het land is iets moeilijker te bereizen dan de andere landen in Zuidoost-Azië, maar eigenlijk viel het me alles mee! Alles, zoals bussen en accomodatie, regelen is net iets minder voor de handliggend. Er werd gewaarschuwd hotels te boeken daar alle goedkope plekken vol zouden zitten, maar aan het einde zijn we weer lekker zoals we gewend zijn op de bonne-voi gegaan. Hostels hebben ze helaas niet, dus het was wat duurder om te overnachten en er zijn ook aanzienlijk minder backpackers. Gelukkig had ik in Myanmar twee reismaatjes, Eli en Tessa, dus we konden alle kosten delen en hadden genoeg gezelligheid!

Myanmar is een prachtig land met extreem vriendelijke en gastvrije mensen! Ze willen je allemaal super graag helpen, voor niets. Verder glimlacht iedereen naar je, wat je een heel welkom gevoel geeft! Echter, is dit soms minder prettig bij de mannen die op een of ander vies spul (bietel) kauwen waardoor ze allemaal een rood bekkie hebben alsof ze op hun mond zijn geslagen haha. Maar toch een glimlach wordt altijd gewaardeerd! Ze zijn erg nieuwsgierig naar buitenlanders en vragen dan ook erg vaak of ze met je op de foto mogen of ze proberen zelfs bij het langslopen stiekem even in je arm te knijpen. Gekke blanke mensen zijn we toch..

Naast de rode gebitjes lijken de burmezen ook net clowntjes, want ze hebben allemaal beige verf op hun gezicht tegen de zon. Zoals wij graag bruin willen zijn, doen Aziaten er alles aan om juist niet bruin te worden. Op moment van schrijven lig ik op een grasveldje voor het vliegveld in het zonnetje, waar ik alweer vele blikken krijg en vragen of ze een foto mogen maken. Want wat doet dat gekke blanke meisje daar toch in de zon?!

Er is in het huidige Myanmar natuurlijk veel meer gaande achter deze vriendelijke glimlach dan wat wij zien. Wat mij opviel is dat Myanmar een land is van extremen. Je ziet overal primitieve bamboe hutjes tussen een enorme bende, maar tegelijkertijd hebben ze luxe bussen en een goede weg dwars door het land heen. Waarschijnlijk heeft dit ook met de corrupte overheid te maken, die momenteel de schijn ophoudt een democratie te leiden, maar dit zeker niet het geval is. De overheid was overal zichtbaar en dan met name in geld. Overal toegangsfees betalen voor de government en ook hotels moesten een hoge fee afstaan voor elke toerist die er verbleef. Daarnaast zijn sommige delen van Myanmar natuurlijk gewoon nog afgesloten voor toeristen and who knows what happens there ..

Na een korte vlucht vanuit Bangkok kwamen we aan in Yangon, waar de ontdekking van het land kon beginnen! Met name in Yangon zijn er veel invloeden van de Britse kolonietijd te zien. Mooie huizen in Britse stijl gebouwd die inmiddels in een vervallen staat zijn. Op de eerste dag bij zonsondergang hebben we de Shwedagon paya bezocht. Ik dacht dat ik redelijk tempel verzadigd was, maar deze tempel overtrof toch weer alles. Door de zonsondergang en de vele locals die er in de avond kwamen, hing er een hele magische sfeer. De volgende dag hebben we een stadswandeling gemaakt langs allerlei marktjes, tempels, parkjes etc. Ook zijn we met de ferry naar de andere kant van de rivier gegaan waar het armere gedeelte van de stad is, ook wel bamboo village genoemd. Hier zijn we doorheen geleidt op een fiets met zijspan! haha deze gebruiken ze als 'taxi' daar, zouden wij ook moeten introduceren! Bamboo village was destijds door de tsunami getroffen en je zag de kapotte bamboe delen nog liggen onder de nieuw gebouwde bamboe huisjes. Best wel armoe..

In de avond zijn we met de nachtbus naar Bagan gegaan, waar we zo vroeg aankwamen dat het ons een goed idee leek Bagan te begroeten bij zonsopgang. We werden in het pikkedonker met paard- en wagen vervoerd naar een uitzichtpunt vanaf een tempel. In Bagan staan ongeveer 2000 tempels verspreid over een mooi landschap, en toen de zon langzaam boven de horizon verscheen, ontstond er een rode gloed in de mist boven al deze duizenden tempels. Betoverend gezicht!! De tempels afzonderlijk, met name van binnen, waren niet zozeer het mooie aan Bagan, maar meer de sfeer van het geheel was heel betoverend. We zijn heerlijk twee dagen lang op onze fietsjes door Bagan heen gefietst over verlaten zandweggetjes (dat viel niet mee, vooral niet voor de Spanjaard die met ons mee was) om de tempels te verkennen. Er was nauwelijks een toerist te bekennen! Ben benieuwd hoe dat over 10 jaar zal zijn. Asfaltwegen en tourbussen vol met Chinezen vermoed ik helaas..

Na beide dagen ook de zonsondergang in Bagan te hebben bekeken, werd het tijd om door te gaan naar Mandalay. Mandalay is vooral een grote vieze stad en een ware chaos om doorheen te fietsen (die Hollandse neiging om toch overal de fiets te pakken, konden we inderdaad weer niet weerstaan haha). Deze stad was ook totaal nog niet ingesteld op toeristen. Dit bracht echter wel een leuke ervaring met zich mee! Vanwege een gebrek aan taxi's en tuktuks om ons naar het hotel te brengen in de avond, zijn we gaan liften! Gelukkig waren de mensen zo vriendelijk en nieuwsgierig naar je, dat ze ons graag in hun fancy buggy wagentjes met zich mee namen (of zelfs even stopten met werken om ons te kunnen brengen). We hebben ook meerdere malen het aanbod gekregen om ons de hele dag gratis rond te leiden, puur vanwege hun interesse in buitenlanders en om hun engels te kunnen oefenen (ambitieus).

Zoals ik al noemde was er in Mandalay weinig te beleven, op een Royal palace na dat binnen een gebied, afgezet met grote muren stond, waarbinnen toeristen slechts over één weg mochten lopen. We vonden het maar een vreemd gebeuren met soldaten met wapens die er rondliepen en stukken met prikkeldraad. Achteraf hoorde we dat er ook een gevangenis binnen de muren zit. One of the many secrets of Burma..

Vanuit Mandalay hebben we twee uitstapjes gemaakt naar vroegere hoofdstadjes. Eentje naar Amarapura, waar de langste brug ter wereld op palen, 1.2 km, ligt. Was leuk om overheen te lopen; locals wilde met ons op de foto en monniken kwamen met ons kletsen om hun engels te verbeteren. Interessant wat over hun manier van leven te horen. Daarnaast was het Valentijnsdag, dus er liepen allemaal Aziatische stelletjes die beiden hetzelfde shirt droegen, vrij grappig. Als tweede uitstapje gingen we met de boot naar Mingun. Hier was de eennaargrootste bel ter wereld en een grote, door een aardbeving getroffen tempel, waardoor het vol met scheuren zat, best mooi.

Nu was het wel weer mooi geweest met de steden en tempels in Myanmar; tijd voor een trekking! We zijn op een driedaagse trekking gegaan waar we vanaf Kalaw naar het Inle lake zijn gelopen. Het was best een eindje lopen, een uurtje of 6 á 7 per dag (in totaal 58 km), door een mooi bergachtig gebied. We overnachtten bij stammen in kleine dorpjes waar we onder dikke dekens op de grond op zolder sliepen samen met de familie. Onderweg liepen we langs kleine dorpjes en overal langs de route waren locals op het land aan het werk, ouderwets met bizons een kar trekkend. Mooi gezicht! Een deel van de route ging over het spoor, vrij bizar. We hebben er zelfs even op gelegen haha. De trein hoorde je gelukkig al van ver aankomen en reed niet zo snel. Was een mooie tocht van drie dagen en vermoeiend genoeg! De trekking werd afgesloten met een boottocht over het Inle lake van 1,5 uur. Het Inle lake was erg mooi! Hele pure beelden van de mensen aan het werk in de floating gardens en de vissers in kleine bootjes op het meer, gooiend met visnetten.

We zijn verder nog een dagje op de fiets langs het meer gefietst naar wat hot springs. Onderweg zagen we een tractor die net in de sloot was gereden met ongeveer 40 Aziaten eromheen en een truck om dat ding de modder uit te slepen. Ging er lekker ongeorganiseerd op z'n Aziatisch aan toe, lachen om te zien.

Toen kwamen mijn laatste dagen van mijn half jaar reizen er toch echt aan en ik had besloten deze op het strand door te brengen. Het lot van bussen besloot mij naar Ngwe Saung beach te brengen. Hier heb ik de laatste drie dagen heerlijk doorgebracht in een luxe bungalow op het strand. Het was een behoorlijk verlaten strand, wat vrij zeldzaam is voor Azië. Het strand werd dan ook als weg gebruikt! Het waren rustige dagen, maar wel heerlijk om het zo af te sluiten met een heleboel banana pancakes, fruit shakes, een massage en nog wat mooie zonsondergangen.

Velen vroegen mij afgelopen dagen; 'zou je wel naar huis gaan?' Daar ben ik inderdaad absoluut niet van overtuigd (behalve even toen er een rat in m'n kamer liep), want ik kan het hier met gemak nog maanden volhouden en ik ben nog lang niet klaar met Azië. Echter, ben ik momenteel wel even verzadigd met tempels, grotten, watervallen en steden (ja, verwend, ik weet het), dus wellicht is het wel tijd om even weer de westerse wereld in te duiken!

Het was al met al een waanzinnige ervaring met hoogtepunt op hoogtepunt en ik ben dan ook heel blij dat ik besloten heb dit te doen! Ik ga het heerlijke weer, het niets moeten doen, het voortdurend nieuwe dingen meemaken en zien, de interactie met de locals en het steeds ontmoeten van nieuwe mensen wel missen, maar ook lekker om weer naar huis te gaan naar familie, vrienden en de westerse luxe! Terugkomen hier ga ik zeker! Wellicht na mijn master..

Bedankt voor het lezen, de interesse en de leuke reacties. Ik vlieg nu vanaf Bangkok naar Amsterdam, dus zie jullie snel in het koude doch prachtige NL!

Liefs x